Jelsea's POV
Kinagabihan, nakontak ko rin si Mommy. Nakailang tawag muna ako sa kaniya bago siya sumagot.
“Sorry, anak. We’re so busy the whole day. Ngayon pa lang ako hahawak ng cellphone and I’m so glad that it was you. Nawala ang pagod ni Mommy kahit paano.”
Napanguso ako sa sinabi ni Mommy sabay ngiti sa kawalan. She still treats me like a baby. Ganoon yata talaga kapag bunso. Kahit damulag na, baby pa rin ang tingin ng mga magulang. Hindi naman na ako baby na kapag pagod siya, isang halik lang sa akin ay magic na mawawala ang pagod niya.
Ang hindi niya alam, may baby na sa loob ng tiyan ng baby niya.
Paano ko kaya ito sasabihin sa kanila ni Daddy? Parang umuurong ang pwet ko kapag naiisip ko na magagalit sila at hindi nila matatanggap si Master Walden sa pamilya namin sa dami ng
