“Are you mad at me, mommy?” Kalalabas lang namin sa toy store na kahilera lang ng bilihan ng school supplies kung saan kami nanggaling kanina, nang marinig kong magsalita si Sol.
I am holding his hand on my right side. He offered that he will just walk, para raw hindi na ako mahirapan sa paglalakad kung buhat-buhat ko pa siya. Sobrang higpit ng hawak ko sa kamay niya sa takot na baka pati siya ay mawala sa akin.
Dinala ko siya sa gilid at mabilis na umiling. “No, baby. I will never be mad at you. Ever.” Marahan kong hinaplos ang kanyang mukha. “Wala kang kasalanan, hmm?”
It hurts me seeing the guilt in his eyes. I don’t want him to think that it is his fault. His deep blue eyes were just too expressive. Na kaya mong maramdaman ang nararamdaman niya kapag nakatingin ka sa kanyang mga mat
