ONE HUNDRED FORTY-TWO

2917 Words

“Paki-ready na po ng sasakyan, ‘tay. Sunod na lang po ako sa parking lot.” Kahapon ay tinatawagan ko ang school admin ng Little Hyacinth Academy pero wala namang sumasagot sa mga tawag ko. I was so eager to go there yesterday but I can’t also leave my children. I am just being a protective mother. Kahit sino yata na nasa katayuan ko kahapon ay ganoon din ang gagawin. Hindi ko puwedeng basta na lang palampasin ang ginawa nilang pambabastos sa mga anak ko. Seeing them in pain and with an erased smile is killing me. Paano kung hindi lang sa kambal nila ‘yon ginawa? Imagine the trauma they would cause to the kids. They should be teaching the kids, but what are they doing? They are just inflicting pain on their young minds. Naiiyak ako kapag naaalala ko ang mga sinabi nila sa kambal. Kag

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD