“I love you and I will always will, baby. Kahit na ipagtulakan mo ako palayo, mahal na mahal pa rin kita.” Umiiyak ako habang ibinubulong iyon kay Sebastian. Marahang hinawakan ko ang kamay niya at masuyong hinagkan iyon.
He is peacefully sleeping and I’m here, crying my heart out while staring at him. He looks immaculate even he is still sleeping. Para siyang anghel na hindi kayang magbitaw ng masasakit na salita habang natutulog. Kailangan ko rin bang uminom para lang makatulog nang ganito mahimbing?
Pagkatapos nang masasakit na salitang narinig ko mula sa kanya ay hindi pa rin ako umalis sa tabi niya. Tanging pag-iyak ko lang ang maririnig sa buong silid. Hindi katulad dati na siya pa ang nauunang pumawi sa mga luha ko at halos hindi ako bitawan para lang aluin, kanina ay walang pana
