JC
Gaya nga ng napag-usapan naming dalawa ni Ninong Dexon, inilabas nila si Danaya dito sa ospital at inuwi na siya sa bahay.
Tahimik na nanonood lamang ako mula sa kinatatayuan ko hanggang sa sumakay sila sa sasakyan at tuluyang nawala sa paningin ko.
“Are you okay, son?”
Ngumiti ako kay Daddy matapos niya akong tapikin sa balikat.
“Yes, Dad.”
“I'm proud of you, son. You are brave, just exactly like me,” mayabang na sabi sa akin ni Daddy.
Matapos ang sandaling usapan, nagpaalam na rin sa akin ang aking ama at sinabing kailangan niyang umalis dahil may meeting pa siyang kailangang puntahan.
Dapat sana'y magkikita kami ni Aryan ngayon, pero hindi natuloy dahil naging abala sila sa paglabas ni Danaya dito sa ospital.
Tanghali na, pero wala pa rin akong balitang natanggap mula kay Do
