Chapter 22: Ang Bidang-Kontrabida na si Flavio
Hindi ko na lang pinansin si Flavio. Kahit kailan naman talaga ay isa siyang malaking papansin mula nang makilala ko siya.
“Sandali lang, Kevin,” sagot ko at dali-daling tinungo ang front door at pinagbuksan ng pinto. Sinalubong niya ako ng matamis niyang mga ngiti. Simpleng kulay puti na damit ang suot niya at tattered jeans.
May kinuha siyang isan bungkos ng bulaklak sa kanyang likuran at iniabot sa akin. “Magandang gabi, Vi,” magalang niyang pagbati.
“Ma-Magandang gabi rin, Ke-Kevin,” uminit ang aking pisngi. Kinagat ko ang ibabang porsyon ng aking labi kasabay ng paghawi ng imaginary kong bangs sa aking tenga.
Tinanggap ko ang bigay niyang bulaklak at inilapit ito sa aking ilong sabay singhot. Napapikit ako. Hmm. Ang bango ng b
