Piping nagpasalamat sa akin si Kiran at madamdamin akong tinitigan.
Hinawakan niya ako sa aking mukha kaya mas lalo lamang akong napaluha.
Kung dati ay kinikilig ako sa tuwing hinahaplos niya ang aking pisngi.
Kabaliktaran naman sa nararamdaman ko ngayon.
Pakiramdam ko ay ito na ang huli naming pagkikita.
Iniisip ko pa lang ngayon ang kahahantungan namin ay sumisikip na ang dibdib ko sa sakit at kirot.
"Kiran, natatakot ako," pagpapakatotoo ko sa aking sarili.
Niyakap niya ako nang mahigpit at ang yakap niyang iyon ay parang ayaw na akong bitawan.
Alam kong hindi ko iyon dapat sinabi pero hindi ko mapigilang magsabi ng totoo at aminin sa kaniya ang tunay na nararamdaman ko.
Alam kong hindi iyon nakakatulong dahil nakakapanghina iyon ng loob.
Pero sa sobrang takot ko ay hi
