"Hindi ito ang panahon para magtalo tayo sa mga bagay na 'yan!"
Hinila niya akong muli at wala na akong magawa kundi sumunod sa kaniyang mga hakbang.
Seryoso ang kaniyang mukha habang tumatakbo ngunit ang mga mata niya ay napuno ng pagkabahala.
Ngayon ko lang siya nakitang ganito. Mayroong pangamba ngunit hindi para sa sarili niya kundi para sa akin.
Binilisan namin ang pagtakbo at napatingin akong muli sa kaniya.
Kahit pagod na siya ay nandito pa rin siya para sa akin.
Tumatakbo siya kasama ako hindi dahil para tumakas sa mga tumutugis sa kaniya kundi dahil sa takot na baka mapahamak ako.
Wala na siyang ibang iniisip kundi ako na lang palagi.
Bumabalik lang ulit sa akin ang mga alaala sa aming nakaraang buhay.
Napatanong tuloy ako sa aking isip. Bakit niya ba laging pinip
