SUMIKDO ang dibdib ko nang makilala ang kausap ni Alf. Nag-panic ako at halos takbuhin ang kinaroroonan nila, pero pagdating naman doon ay saka ko napansin ang presensiya ni Noelle.
"T-Tay... ako 'to, si-"
“What?!”
Naputol ang sinasabi ng anak ko. Nakita ko ang mapang-uyam na tawa sa mukha ni Noelle.
“Sinong tinatawag mong tatay? Siya?” At nilingon ang katabi. "I'm sorry, pero hindi mo siya tatay," dagdag ni Noelle bago nito napansin na naroon ako. Agad rumehistro ang gulat sa mukha niya nang makita ako. Para bang hindi makapaniwala na naroon ako sa harapan niya.
Nagkatinginan kami ni Xavi. He also looked shock. Siguro ay dahil ilang araw kaming hindi nagkakausap at dito pa pala kami sa airport magkikita. Ibinukas ko ang bibig ko, pero walang kahit anong salitang lumabas. Hinagod
