Ang mamuhay nga ng simple ang hindi ko man lang naranasan kahit kailan. Buong buhay ko ay kailangan ko lang mag-aral dahil iyon naman talaga ang dapat gawin bilang isang anak. Tanging mag-aral lang para makatapos at makakuha ng diploma. Ni minsan ay hindi ko inisip kung ano ba ang magiging kapalaran ko sa future dahil namulat ako sa napaka-marangyang buhay. Ang laging nasa isip ko lang ay kapag nakatapos ako ng pag-aaral ay may kompanyang naghihintay sa akin sa labas.
Hindi katulad ng mga taong namumuhay sa hirap dahil araw-araw silang nag-iisip kung paano nila mtutustusan ang pangkabuhayan nila. Ngayong nasa probinsya ako ay marami na ako kakagad natuklasan at natutunan. Natutunan ko kung paano pahalagahan ang malilit na bagay.
"Sige Cheska, salamat talaga ha? Ikumusta mo na lang ako ka
