Chapter thirty seven
MAXINE’S POV’S
Pagkapasok ko sa loob ay nabunggo bunggo ako dahil madilim, ang tanga ko bakit natataranta ako?
“ Ako na” sumunod sa akin si Lucas at binuksan niya ang mga ilaw.
Mas memorize pa niya kung nasaan yung ilaw dito sa bahay kahit madilim, isa isa niyang binuksan hanggang sa may labas.
“ Ayan, maliwanag na.”
“ Salamat.”
Ako yung naiilang sa kanya ngayon, pero siya parang wala lang, ang daya naman ng ganitong pakiramdam? Bakit ako lang aber?
“ Matutulog ka na ba?”
“ Oo.”
“ Sige, aalis na ako.” Paalam niya sa akin tsaka tumalikod palabas na ng pinto kaso itong kamay ko bigla kong hinila ang damit ni Lucas mula sa likuran.
Nabigla siya kaya napalingon siya agad.
“ Bakit?”
“ Ah eh.” Ano bang ginagawa ko bakit pinipigilan ko siyang umalis? “ May lamok
