Chapter one hundred seven
MAXINE’S POV’S
Naglalakad na kami pauwi ni Lucas, walang naging problema sa mga magulang niya, susunod na naming kakausapin si manang Cora.
Mas kinakabahan ako dito kay manang Cora, alam ko ang pananaw niya ay hindi katulad sa pananaw namin.
Nasa kusina na kami ngayon at naabutan namin si manang Cora na nagluluto ng meryenda.
“ Oh, mabuti naman narito ka na, malapit na maluto itong meryenda at ihatid mo ulit sa bukid.”
“ Manang maari ba namin kayong kausapin?” si Lucas ang sumabat at napatingin si manang Cora sa aming dalawa, nakita rin niya ang kamay namin ni Lucas na magkahawak.
“ Talagang kailangan natin mag usap.”
Pumunta kami sa sala upang umamin kay manang Cora ng totoo, hindi pa man sinasabi ni Lucas ang gusto niya ay nagsalita na si manang Cora.
“
