HINDI MAALIS ANG NGITI SA LABI ni Thunder habang nagmamaneho papunta sa bahay. He’s throwing me intimidating gazes and flashing me a sweet smile, he’s even holding my left hand whenever he’s right hand’s free. Hindi naman nagtagal ay nakarating kami. Pagkapasok namin sa loob ay naabutan namin si Papa at si Karlos na nakaupo na sa harap ng hapag-kainan at tila kami na lang ang hinihintay.
“At last!” Nakangiting saad ni Papa.
Sabay silang tumayo ni Karlos para kamayan si Thunder na ngayon ay nakangiti din sa kanila. Matapos niyang makipag-kamayan sa dalawa ay hinila niya ang isang upuan para sa akin. Bagay na mas lalong nagpalawak ng ngisi ni Papa.
“Gentleman.” Saad niya. “Let’s eat.” Dagdag pa niya at umupo na sa pwesto.
Noong una ay tahimik lang kaming kumakain. Nakakabingi ang katahim
