NAGHINTAY ako.
Walang Nick.
Walang Drew.
Umasa lang pala ako sa wala.
Akala ko darating sila. Pero tatlong buwan na ang lumipas, ni isa sa kanila ay walang dumating para bawiin ako at iligtas.
Ni isa sa kanila ay hindi na nagpakita pa sa akin.
Naglaho na lang sila na parang bula, hindi na nagparamdam pa.
Hindi ko alam kung bakit, marahil ay natauhan na sila at nagbago na ang isip na tulungan ako kasi hindi naman talaga isa sa kanila ang ama ng anak ko. Kaya wala nang dahilan pa para tulungan nila ako, lalo na't kaibigan nila ang kailangan nilang kalabanin para lang makuha ako.
Para akong isang preso na nakakulong sa isang malaking hawla, hindi na makalabas dahil maaaring kamatayan ang magiging parusa kung sakali.
Kahit ano pang pagmamakaawa ko kay Aze na ibalik sa akin ang anak ko
