Emilia’s POV
“Merry Christmas, Emilia,” halos pabulong na niya iyong sinambit dahil sa sobrang hina ng kaniyang boses. I can clearly sense the hot breathes coming from his mouth na halos kakagatin na niya ang aking tainga dahil sa sobrang lapit ng kaniyang bibig mula rito.
“Ale, h-hindi ka ba napagod sa lakad natin?” ang tanong na iginawad ko sa kaniya. Ni hindi ko binalingan ng tingin ang kaniyang mga mata.
“Kaya nga tayo lumabas para mapagod yong mga bata at nang masolo kita ngayong gabi. Ang hina mo naman, Emilia. Hindi mo kaagad na gets?” bulong nito at sa sandaling ito ay ramdam na ramdam ko na ang bibig nitong panay paramdam sa aking tainga. He even tried to bite from the tip.
Nakalimutan kong hari nga pala siya ng kalibugan.
Well, magaling siyang magplano, ah. Ngayon ko lang
