Andrea’s POV
Hindi ko magawang manahimik buong araw. Hindi ko alam kung bakit pero parang may naramdaman akong kakaiba sa pamumuno ni Zandrick sa kompanya. Alam kong may ginawa siyang kakaiba gayong alam kong hindi naman ganoon kabilis ang magpapalago ng isang kompanya. Hindi naman ganoon kadali ang kumuha ng ganoong kalaking rate sa iisang taon lang.
“What take you so long? Kanina pa ako naghihintay sa ‘yo dito. Anong oras na? Hindi ka pa kumakain, baka makakasama sa kaluisugan mo kuing madalas mong ginawa,” ang boses ni Zandrick ang bumungasd sa akin nang makarating sa kanyang opisina. Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad hanggang sa makarating ako sa kanyang harapan. Umupo ako sa upuan sa tapat ng kanyang table.
Hindi ako nagsalita kaya alam kong sa puntong ito ay nagtataka
