Andrea’s POV
“Zandrick, payagan mo na akong bumalik sa kompanya. Siguro naintindihan mo rin ang kalagayan ko. Minsan na rin akong namamahala sa kompanya at minsan na rin akong napamahal doon kaya miss ko na rin ang pasikot-sikot ng kompanya,” hinawi ko ang kumot na siyang naging hadlang nag aming katawan sa isa’t-isa.
Hindi nagsalita si Zandrick sa halip ay nanatili lang itong nakapikit sa aking tabi ngunit alam kongt matagal na itong gising ngunit hindi lang niya minulat ang kanyang mga mata. Hindi ko tuloy maiwasang mainip.
Kaya ko na naman ang sarili ko. Hindi naman ako napapaano upang hindi ko magawa ang bagay na minsan ko na ring ginagawa dati. Kahit pa nagdadalang-tao ako ay kaya ko naman ang mga simpleng gawain ng isang staff sa kompanya.
“Zandrick, please. Kahit st
