Chapter 33
Zandrick’s POV
Naunang pumasok si Andrea sa kanilang bahay. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang siyang nagkakaganito. Paggising ko kanina ay nadatnan ko na siyang nakaharap sa kanyang telepono at kitang-kita ko ang kaba sa kanyang mga mata. Kaba na alam kong hinding-hindi siya mapakali kung hindi niya makikita nang ligtas ang kanyang ama.
Bumaba akong sasakyan at sinundan na lang si Andrea sa mga yapak nito. Nang makapasok akong bahay ay ramdam na ramdam ko ang katahimikan. Hindi ganito ang bahay ng isang Cervantes. Sa pagkakaalam ko ay may mga katulong silang sasalubong sa ‘yo. Kahit pa sa pagdating mo pa lang ng kanilang gate ay may guard nang nagbubukas ng gate pero wala iyon kanina kaya alam kong may mali.
Abala si Andrea sa paglilibot nitong bahay. Alam
