“Did I wake you up, baby?”
Nakangiting tumingin ako kay Sera na ngayon ay kagigising lang, kinukusot-kusot pa ang kanyang mga mata. Inalalayan ko siya dahil akala ko ay babangon na siya pero nagulat ako nang biglya niya akong yakapin.
“I had a very bad dream, Tita Astrid…” mahinang saad niya at ramdam ko ang takot sa kanyang boses habang nakayakap sa akin.
I hugged her back as I gently caressed her hair. “Shush… I’m here, baby. Nandito lang ako sa tabi mo.” Sinubukan ko siyang aluin para makalimutan kung anuman iyong napanaginipan niya.
“Do you know that whatever we see in dreams is opposite to what is happening in real life, hmm? So you don’t have to be afraid, baby…” ani ko pa.
I’m going to miss this little girl. Sa loob ng isang linggo na magkasama kami ay sobrang napalapit na
