Kinagabihan, tahimik lamang kaming kumakain nila Melai. Nasa trabaho ang asawa niya kaya kami lang tatlo nila baby Josh ang kumakain. Nasa high chair si baby Josh katabi ang mama niya.
“Alena,” basag ni Melai sa katahimikan.
“Bakit, Melai?” tanong ko habang sumusubo ng pagkain.
“Aalis sana ako bukas. Wala kasing magbabantay kay Joshua. Okay lang ba kung iwan ko muna siya sayo? Saglit lang naman ako.” Aniya sa akin.
Ngumiti ako sa kanya. “Walang problema, Melai. Nahihiya na nga ako sayo. Kung yun lang naman wala namang problema sa akin.”
“Salamat. Uhm, Alena.”
“Ano?”
Kakaiba si Melai simula kaninang nakausap niya si Kian. Hindi ko pa siya natatanong tungkol doon. Naisip ko na huwag na munang magtanong dahil hindi ko pa kaya na mapagusapan si Lance. I’m getting better now kaya ayokong
