Erlinda
ALAS SINGKO ng umaga nang idilat ko ang aking mga mata. Pero ang totoo ay halos hindi ako nakatulog. Nananakit ang ulo at mga mata ko.
Magdamag na nasa isip ko si Sir Jonnel, ang mga sinabi niya sa akin kagabi, ang mga kakaiba kong nararamdaman sa tuwing nakikita ko siya at nasa malapit siya, hanggang sa nakakaisip na rin ako ng future kasama siya at si Lucia.
Diyos ko, mababaliw yata ako. Parang hindi ko siya kayang harapin ngayon o kahit sa mga susunod pa na araw.
Sana nga, lasing lang siya kagabi. Sana nga, makalimutan niya ang lahat ng mga sinabi niya sa akin kagabi paggising niya mamaya. Kasi kung uulitin na naman niya ang mga 'yon, hindi ko pa rin alam kung ano ang isasagot ko. At this time ay talagang maniniwala na ako. Matutuluyan rin akong masiraan ng ulo.
Napakabiga
