Few months later...
"Huwag ka nang malungkot, asawa ko. Nabuhay tayo ng napakatagal. Ilang dekada tayong biniyayaan ng Diyos upang makasama ang mga anak at apo. Even we took care of our grandchildren. Kung lilisanin ko man ang mundong ibabaw ay wala na akong pagsisisihan dahil alam kong nagawa ko na ang bahagi ko rito sa mundo. Mahal na mahal kita, Lorie Joyce Santana Arellano." Nakaratay man sa pagamutan ngunit hindi maipagkakamaling may ngiti sa labi ni Lolo Darwin.
"Ang daya-daya mo, asawa ko. Sabi mo nga noon na walang makapaghihiwalay sa atin. Kahit ang kamatayan ay hindi tayo mapaghihiwalay. Pero bakit namamaalam ka na." Umaagos ang luha sa magkabilang pisngi ng may edad ng si Lola Lorie. Hawak-hawak ang palad ng asawa.
Ilang buwan din itong hindi naibalik sa pagamutan. Simula no
