[Renzo]
Ilang saglit na natahimik si Lolo Leon. Kunot ang noo at salabong pa rin ang makakapal nitong kilay. Nakatitig ito sa akin while he pursed his lips on a thin line.Then he motioned for me to sit infront of him. I hastily followed dahil alam ko ang temparamento nito. Kung hindi ako susunod dadagondong ang malakas na boses nito sa buong kabahayan.
“Ano’ng pinasok mong kalokohan, Lorenzo? For ten years. You never ever give me a headache even once. Sinunod mo ang gusto kong maging enhinyero ka kahit labag sa loob mo. Pero alam ko na gusto mong maging arkitekto kaya pinagbigyan kita. I know all your secret projects, but I did not meddle with any of them. Pinagmamalaki kita apo. You made a name in the architecture industry without using our connections. Pero dahil sa lihim mong ito sa i
