Chapter 32
DINALA niya ko sa isang pribadong ospital. Agad akong inasikaso ng mga nurse at doktora. Nakahiga ako sa kama sa E.R at ginagamot ang sugat ko sa labi. Hindi na ko nasurpresa nang makita ko ang galos sa braso. Ang sabi ng doctor ay na-sprain ako sa kanang paa. Pero salamat sa diyos at hindi naman iyon malala at makakauwi rin ako agad. Ilang test pa ang ginawa sa'kin at maaari na kaming umuwi.
All the time na kinakausap ako ng doctora ay nakamasid lang sa'kin si Johann. Umaalis lang siya 'pag may kailangang pirmahan at n'ong magbabayad. Alam kong mahal dito sa ospital na 'to kaya sa sweldo ko, babayaran ko siya kahit paunti-unti. I know someday it will bother me If I didn't.
Hindi niya ko kinakausap hanggang sa bumalik na ulit kami sa sasakyan. Ang tantiya ko ay hatinggabi na
