Chapter 33
LUMUHOD. ako para matingnang maigi si Adrian. Hinahanap ko ang tingin n'ya pero deretso lang itong nakatingin. “Adrian? Nakikita mo ba ako?” Nanginginig na ang boses ko pero pinilit kong huminahon. Ilang beses siyang pumikit-pikit at nanliliit ang mga mata niya na parang pilit na may inaaninag.
Umiling siya. “Wala ate..hindi kita makita sobrang dilim..” Bumilis ng bumilis ang t***k ng puso ko. Lumapit sina Angel at Nitoy sa'min at kinakausap din si Adrian pero katulad kanina ay umiling lang din siya.
“Dalhin na natin siya sa ospital.”
Tumayo na ko at sinulypan si Johann. Kasama sina Nitoy ay dinala namin sa ospital si Adrian. Sa sasakyan pa lang yakap-yakap ko si Adrian. Pakiramdam ko kasalanan ko na naman ito. Dapat binili ko na agad iyong salamin na kailangan. Dapat hindi
