The Masked Heart: Silver Lincoln

CHAPTER 03: Closest Partner

Silver

Nagising akong kaybigat at sakit ng ulo ko. Para itong binibiyak. "Damn it!"

Dumapa ako. Hinila ko ang nahawakan kong unan at isinaklob sa ulo ko, kahit alam ko namang wala itong magagawa para mawala ang pananakit nito.

"f**k!"

Ilang ulit akong napamura. I tried to go back to sleep.

But suddenly, my eyes snapped open as I remembered something. I quickly sat up in bed and looked around.

Maliwanag na at hindi pamilyar sa akin ang silid. Isa ito sa mga silid dito sa bar na kinaroroonan ko, and just last night—I clearly remember—I slept with a beautiful woman.

Well, I’m not even sure if she was gorgeous. Her face was heavily made up. But her body—yeah, that was something else. Sexy, smooth skin, and she smelled really good.

But now, she was nowhere to be found beside me.

Tuluyan na akong napabangon at hinanap siya sa paligid.

"Hello..." I called out, my voice rough and unsure.

Pero nakabibinging katahimikan ang sumalubong sa akin. Tanging damit ko na lang ang naririto. Wala na ni isang bakas niya. Tsk.

Ni hindi ko man lang nakuha ang pangalan ng babaeng 'yon. Damn it. I was her first. May bahid pa ng dugo niya ang kumot at kobre-kama.

Ganun na lang ba 'yon sa kanya? Tsk. Women... their minds and behavior are so damn hard to predict.

Bumaba na ako ng kama. lang ulit kong ipinilig ang ulo ko sa pagbabakasakaling mabawasan ang pananakit nito. Pero wala rin namang nangyari. I drank too much last night, and that liquor really hit hard.

Nagtungo ako sa bathroom at umihi.

Muling bumalik sa isip ko ang tagpong 'yon sa aming dalawa ng babae, from the moment we first met at the bar counter. Even though I was drunk, I remember everything she said and did, right up to when I brought her into this room.

Her beautiful body came back to me again, the softness in every part of her, and that crazy, irresistible scent. Nalalanghap ko pa rin ito hanggang ngayon sa katawan ko. Parang kumapit ito sa balat ko.

Hindi ko na alam kung kailan ako huling beses na gumalaw ng babae, siguro isang taon na rin ang nakalilipas bago ang gabing 'to. Our missions have kept us so busy that there’s barely been any time to relax or enjoy ourselves.

Umuuwi kaming pagod lagi at sasalampak na lang sa kama. Ni wala nang time maligo at magpalit ng damit.

That woman, though—she made me feel alive last night.

But where can I find her now? I don’t even have her address. Ang tanging alam ko lang ay niloko siya ng boyfriend—wait, boyfriend niya ba talaga 'yong lalaking tinutukoy niya kagabi? Ang sabi niya, mabaho ang hininga, kili-kili at bulok ang paa.

Paano naman siya nagkagusto sa ganun? Tsk.

After I used the bathroom, I went over to the sink. I stared at my reflection in the mirror. Nagkalat ang mga pulang lipstick sa labi ko, mukha at leeg.

“The hell... I look like a damn clown... Bakit ba naman kasi napakakapal ng make up niya? Baka ayaw ng ex niya ng ganun kaya ipinagpalit siya sa iba. Sometimes, simple is better. That’s when you see true beauty. Tsk. Baka wala naman talagang ganda."

Minabuti ko nang maghilamos at nilinis ang buo kong mukha.

But then I stopped for a moment as I remembered the past day. Geoffrey and Honey’s wedding was over, and they were now husband and wife. They were probably on their way to their honeymoon. How sweet.

“Have fun, okay? Huwag na sana kayong bumalik."

Lumabas na ako ng banyo at agad nang nagbihis. I checked my wristwatch—it was already eight in the morning.

“It’s already noon. Damn it. You’re late again, pretty boy!”

Paglabas ko ng silid ay agad kong nilapitan ang isa sa mga staff dito na naglilinis.

"Hey," agaw-pansin ko sa kanya.

"Good morning, Sir," napahinto naman siya sandali sa pagma-mop ng sahig.

“Did you see a woman leave Room 3?”

“Room 3?" Lumampas ang tingin niya sa likod ko. "Ngayong umaga po ba, Sir?”

“Just anytime since you got here.” Di ko mapigilang mainis.

"Wala po, eh."

"Damn it." Agad ko na rin siyang nilampasan bago pa maubos ang pasensiya ko sa kanya. Bakit ba, hindi na lang niya sagutin? Magtatanong pa siya kung ano'ng oras. Napaka...

Hmm! Nanggigigil ako sa kanya!

Bumaba na lang ako ng hagdan at tumanaw sa bar counter. Pero walang tao doon. Naglilinis lang ang lahat ng staff dito. Isa-isa ko silang tinanong, pero iisa lang din ang sinagot nila. Wala daw silang nakita.

Ano'ng oras ba umalis ang babaeng 'yon? Huwag niyang sabihing kagabi rin? She was drunk as hell... how could she even walk? Na-diverginize ko siya kagabi.

Napakalakas naman yata niya. Parang minaliit niya itong higanteng alaga ko. Parang wala lang sa kanya 'yong ginawa namin.

Napabuntong-hininga ako ng malalim. Nagbayad na lang ako ng bill ko at agad na ring lumabas ng bar.

I headed straight to my car and drove away from the place.

******

Back at my condo, I showered quickly, ate whatever I could find, and went straight to the safehouse.

This has become my reality—living between the shadows of safehouses, the chaos of the streets, and the occasional silence of my condo.

My family lives in Cavite. Kumpleto pa ang parents ko. I have three older brothers—two are soldiers, and one is a police officer. And me? The youngest, serving as an undercover agent in the Delta Organisation, the third elite group formed by General Vincent Parker, Angelica’s grandfather.

Si Angelica Parker naman ay ang siyang team leader namin.

Five years na akong nagsisilbi sa bansa kasama ang Delta Organization, at sa bawat misyon namin ay pinipilit kong maging matatag para sa sarili ko at sa mga mahal ko sa buhay.

My dad is a retired soldier who constantly gives us guidance and strength. Even though he’s no longer in active service, he’s always there to help us through tough times. Iniidolo namin siyang magkakapatid kaya't lahat kami ay sinundan ang yapak niya.

Maswerte din ako sa grupong nasamahan ko dahil lahat sila ay dedikado, matapang, at may pusong handang magsakripisyo para sa bayan. Sa kabila ng mga panganib at hirap ng aming trabaho, nagkakaisa kami at nagtutulungan bilang isang tunay na pamilya.

Walo kami sa team namin, Angel, Skipper, Aegia, Glecy, Empress, Andrei, Geoffrey at ako. Pero anim na lang kaming natitira ngayon dahil nagtungo sa America si Angel kasama ang mga kapatid niya, habang nasa honeymoon naman si Geoffrey.

Si Empress ay nagbabadya na ring mamaalam dahil malapit na siyang ikasal kay Shield Montgomery, Skipper’s eldest brother.

Nakakalungkot dahil nasanay na kaming magkakasama sa loob ng limang taon, but now we’re slowly starting to go our separate ways.

But that’s life. Some will leave, and surely, others will come. At una pa lang, alam na naming walang mga babaeng tatagal sa organisasyon dahil sa oras na magpakasal na sila at mabuntis, hindi na sila maaaring sumabak pa sa mga misyon dahil magiging delikado na 'yon para sa kanila.

Kaya siguradong kaming mga lalaki lang ang matitira dito at magsasama hanggang sa mag-retire din kami.

Honey Sweet Go Fairford was also an agent, part of Alpha—the first organization. It’s been a few months since she stepped away from the job. I think it’s been three or four months now. Nalaman ko na lang na ipinagkaloob pala niya noon kay Geoffrey ang mga mata niya, para lang makakita ito ulit. Ganun niya kamahal ang taong 'yon, na kaya niyang isakripisyo ang lahat maging ang buhay niya para sa pagmamahal.

Geoffrey is incredibly lucky, and I hope he never takes that for granted. Ako ang nag-asam ng pagmamahal na 'yon, pero ipinagdamot sa akin.

Napabuntong-hininga na lang ako ng malalim.

I started falling in love with Honey back in our college days—and honestly, I never stopped. She became my best friend. There were so many times I wanted to confess my feelings, but I was afraid of ruining what we had.

Napuno ako ng takot noon. Paano kung hindi niya ako gusto? Paano kung mag-iba siyang bigla at lumayo sa akin sa oras na umamin ako?

'Yon ang mali sa 'kin. Naging duwag ako. Natakot akong sumubok. And now … she’s completely gone from my life.

"Silver, nasaan na naman ba ang isip mo? Kahapon, maaga kayong nawala sa simbahan, at maging sa venue ng kasal ni Geoff at Honey ay wala kayo."

Napatingala akong bigla kay Glecy, na siyang nasa harapan namin ngayon dito sa loob ng Command Room. Siya ang pansamantalang namumuno sa amin ngayon habang wala si Angel.

She still hadn’t been able to start discussing any new operations since the rest of the team hadn’t arrived yet. Si Empress at Aegia ay wala pa dito—

"Good morning!"

Sabay-sabay kaming napalingon sa pinto dahil sa ingay ng bagong dating. Pumasok doon si Empress, at sa likuran niya ay si Aegia na hindi maipinta ang mukha. Nakabusangot ito, mukhang mainit ang ulo.

Parang may kakaiba din sa paglakad niya.

Hindi pantay. May masakit ba sa kanya?

Naalala ko ang pagsunod niya sa akin kagabi sa bar, pero itinaboy ko siya dahil ayokong marinig ang mga panenermon niya.

He sat down in the chair between Andrei and Skipper. He didn’t even glance at me, his face completely expressionless.

Tsk. Mukhang galit siya sa 'kin.

“Good thing you’re here already. Mukhang kumain kayo nang napakarami kahapon sa handaan kaya nahirapan kayong buhatin ang mga sarili niyo ngayon," Glecy teased everyone with a smirk.

"Hindi naman ako kumain ng marami dahil diet ako!" agad na sagot ni Empress. "Si Skipper at ang asawa kuno niya ang lumamon ng bongga doon. But as for Silver and Aegia, I have no idea where those two wandered off to.” Binigyan niya kami ng tig-isang sulyap ni Aegia.

Muli akong napatitig kay Aegia, na hindi pa rin ako tinintingnan hanggang ngayon. Nakatitig lang siya sa mesa at tahimik.

Hindi na siya bumalik sa wedding venue kagabi? Saan naman siya pumunta? Sinayang niya 'yong lechon.

Nangunot ang noo ko nang mapansin ko ang bahagyang pangingitim ng palibot ng mga mata niya. Mukhang hindi siya nakatulog ng magdamag. Di kaya nakipag-date din siya? Kung 'di ko pa alam, napakarami niyang babae. Madalas din siya sa bar.

“All right. Let’s get started,” ani Glecy na ikinalingon naming muli sa kanya.

She started to turn on the briefing screen, and the faces of Hescikaye’s sibling, Hannafaye, and their father, Kennedy Villaroel, appeared.

“You remember them, right? Wala pang kalahating taon buhat nang makulong sila," ani Glecy.

“What about them?” Empress asked immediately.

Agad nagsalubong ang mga kilay ni Skipper. Si Hescikaye ay kapatid niya sa ama habang si Hannafaye naman ay kapatid ni Hescikaye sa Ina. At limang buwan pa lamang ang nakalilipas buhat nang maganap ang paglusob namin at pagsira sa imperyo ni Magdalene Montgomery sa Isla Magdalene.

Muntik nang masawi ang buhay doon ni Aegia, at malaking pasasalamat ko dahil nakarating agad ako sa lokasyon nila noong mga sandaling 'yon.

When I saw him lying on the floor, riddled with bullets, the intense anger I felt toward those f*****g bastards who did that to him was beyond words.

Halos gawin ko silang abo gamit ang mga pasabog ko.

Aegia is my closest partner on every mission—we’re inseparable. He’s like a brother to me, and I would never let anything happen to him.