Kabanata 23
Sa kabila ng matinding sakit ng ulo at pagkahilo, pinilit kong imulat ang aking mga mata at agad na sinalubong ng kulay puting kurtina. Tumatagos rito ang malamyos na sikat ng araw na tumatama sa aking braso.
Sinapo ko ang ulo, pumikit ng mariin at halos hindi na makagalaw mula sa pagkakahiga. Pakiramdam ko ay wala ako ni isang buto para kumilos.
"Dreya, nak! Unsa man ang gibati nimo? Naa pa bay sakit?"
Awtomatiko akong napatingin sa gilid ko nang marinig ang sunod-sunod na tanong na iyon. Bahagyang kumunot ang noo ko nang masilayan si nanay, at ang nagaalalang ekpresyon sa mukha nito.
"Nay..." namamaos ang boses na tawag ko.
Lumampas ang tingin ko sa balikat niya at nakita ang pagpasok ni tatay mula sa isang pinto na alam kong hindi sa amin. Iginala ko ang paningin s
