Sumapit ang oras ng lunch time na parang wala ako sa aking sarili. Buong umaga akong parang nakalutang sa ere. Paulit-ulit na nagrereplay sa utak ko ang mga nangyari kanina sa opisina ni Jacques.
Hays, kada encounter na lang namin ay palagi akong naiiwang nag-iisip at inaanalisa ang bagay-bagay.
Buong umaga ay aligaga ako. I'm asking myself what could he mean by saying that he doesn’t intend to just remain friends with me.
Ito na ba iyong sinasabi sa akin nila Pariah at Sheki? Does he really intend to get me back?
Mas lalo akong natakot sa naisip. Given how I'm reacting now, mukhang tama ang mga naobserbahan nila sa akin. Apektadong-apektado ako sa presensiya ni Jacques kahit na tinatanaw niya lang ako sa malayo. I've become too aware of him.
Sinabunutan ko ang sarili sa pag-asang
