INIUNAT ko ang aking dalawang braso at humikab habang nakatayo sa harap ng salamin kung saan malaya kong natatanaw ang karangyaan ng syudad. Tumingkad pa ang moderno nitong ganda dahil sa pagtama ng sikat ng araw. Kay sarap pagmasdan pati na rin ang suite na binigay nila sa’kin.
Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na isang presidential suite ang binigay nila sa’kin ng libre! Iniisip ko pa nga kung ikalulugi ba nila ang pag-aaccomodate nila sa’kin dahil parang sobrang paimportante naman ako.
Was it too much?
Pero kung ganito talaga sila magpahalaga ng empleyado, sino ba ako para tumutol ‘di ba? Maswerte na nga ako kung tutuusin.
Naligo na ako kaagad dahil pinaabisuhan ako na magkakaroon kami ng meeting. Pupuntahan ko rin ngayon si Mr. Sullivan para sa pirmahan ng kontrata
