Seryoso kong pinapanuod ang sarili ko sa malaking salamin nang biglang bumukas ang pinto.
Parang may dumaang anghel dahil biglang natahimik ang mga tao sa loob ng kwarto.
Dinalaw ako ngayon ni Axel kung saan ako inaayusan ng mga professional makeup artist.
Lalong bumilis ang oras at umaapaw ang pangamba na aking nararamdaman.
Dumating na ang araw na pinakahihintay ng lahat ng mga taong naimbitahan at ang araw na pinakahihintay namin ni Axel.
Ang araw ng aming kasal.
Ang araw na dapat ay espesyal sana sa amin ngunit kalungkutan ang dala sa akin.
Hindi ko mapigilan ang maging malungkot. Dahil alam ko sa sarili ko na hindi ako sigurado sa kasal na ‘to.
Kahihiyan na lang ni Axel ang pinoprotektahan ko ngayon.
Nakaharap ako sa malaking salamin at hindi ko man lang siya magawan
