GABI na pero wala pa ring nakikitang tao si Rain. Hindi siya makalabas ng kuwarto kaya nakahiga lang siya sa kama. May iniwang damit doon sa silid na isusuot niya. Hula niya’y wala na siya sa Maynila dahil sa kakahuyan sa labas. Maaring nasa malapit na probinsiya siya.
Nagki-crave siya ng maasim na pagkain. Muli siyang tumayo at lumapit sa pinto. Kinalampag na naman niya ito. Ilang sandali ang nakalipas, biglang bumukas ang pinto. Bumungad sa kaniya ang matabang babae na may dalang tray ng pagkain.
“Magandang gabi, Ms. Rain!” nakangiting bati nito.
Nawindang siya sa masayang pagbati nito. Awtomatiko’y naglaho ang kaniyang pangamba. And she felt safe instantly. A woman’s warm approach made her felt comfortable.
Diretso ang pasok ng babae dala ang pagkain. Inilapag nito ang tray ng pagka
