DUX
KADARATING pa lang namin kaninang umaga dito sa Bulacan mula sa Cebu. Umalis kami roon na tuluyan nang naayos ang gusot ng nakaraan namin kay Maureen. Sinubukan namin siyang kumbinsehin na sumama na lang sa amin at dito na rin tumira sa amin. Tutal naman ay mag-isa na rin siya sa buhay. But she refused. Gusto raw niyang bumangon muli sa sariling sikap niya. Gayon man ay nangako kami ng tulong ni Blessy sa kaniya basta kailangan niya.
“Ah! Your coffee is really the best, babe!” nasasarapan na bulalas ko matapos kong humigop mula sa tasa na inabot sa akin ni Blessy habang nakaupo ako rito sa hardin at binabantayan ang paglalaro nina Sebastian at Bradford. “Wala talagang katulad ang asawa ko. Kaya love na love kita, eh.”
“Sus! Binobola mo na naman ako!” Natatawa na inabot niya ang tung
