Chapter 30

2218 Words

YARA Ewan ko ba pero pakiramdam ko ay laging may mga mata na nakatutok sa bawat galaw ko sa kahit saan ako magpunta. Ganito rin ang pakiramdam ko noong isang linggo bago ko pa nalaman na sinusundan ako ni pinuno. Hindi na ako magtataka kung hanggang sa ngayon ay nakasunod sa akin ang mga ng mga ito. Kaya minabuti ko na gawin ang kahit anong kailangan kong gawin sa loob ng kwarto namin ni Leo kung saan alam ko na safe ako. Panay din ang silip ko sa labas at hindi nakaligtas sa akin ang mga taong malimit na nakikita ko ma nakatingin dito sa bahay ng mga Montenegro araw-araw. Sila ang mga taong kunwari ay nagwawalis ng kalsada at minsan naman ay nangongolekta ng basura. Panay din ang maya't-maya na pagpabalik-balik ng ilan sa mga ito sa kanto ng bahay. Malinaw na nakikita ko ang pangy

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD