Vicente
Napakalakas ng t***k ng puso ko. Ramdam ko ito sa aking buong katawan. Hindi ko alam kung saang panahon na naman ako napunta. Akala ko tapos na ang pagsubok sa akin ng tadhana. Akala ko hindi na niya ako paglalaruan pa. Akala ko tapos na ang lahat.
Minabuti ko na lumabas ng bahay upang tukuyin kung nasaan ako ngayon. Nabanaagan ko ang kapaligiran at mas lalong bumilis ang kabog sa aking dibdib. Ang hitsura nito ay katulad ng 1942 ngunit nagkakaiba pagdating sa bilang ng puno at bahay. Ang bilang ng puno ay dumadalang na samantala ang mga bahay naman ay dumarami. Kaya sapantaha ko sa panahong ito ay lumipas na ang 1942. Marahil ito ay 1948, 1950, 1953, hindi ko alam.
Walang anu-ano ay may nabanaagan akong isang matandang lalaki na naglalakad na naging dahilan upang may maalala a
