Patricia
Hanggang ngayon ang lakas pa rin ng hearbeat ko. Ilang minutes na rin kaming nagmamasid. Hindi ko alam kong nasaang lupalop kami ng Earth. Kanina pa rin kami ni Benson naghihintay na tapusin ni Vicente ang kanyang sinasabi.
“Vicente? Ito ang ano?” Si Benson na mumutla sa kaba.
Dahil sa gitla, mabilis na sumagot si Vicente. “Ito ang panahon ko!”
“Ang 1942,” sabay naming sambit ni Benson.
Para pakalmahin ang sarili, ipinikit ko ang aking mata at sinubukan ang breathing exercise. Sana bumalik na sa normal ang lahat, pero pagkamulat ko e walang nangyari. Hindi naman nagtagal e nag-sink in na rin sa utak ko ang lahat. Nasaksihan namin kung paano ni Vicente kinonfirm kung ito nga ang panahon niya. Naglakad siya palayo para maningin.
Mayamaya pa ay napaatras kami ni Benson nang ma
