Chapter seventy
EMBER’S POV’S
Nanahimik ako ng makita ko sya, wala na akong takas, nagulat din sya ng makita ako, muakng hindi niay rin inaasahan na magkikita kami ng ganito “umm..”
“mukang wala kang kasama”
“hindi ko alam kung saan sila”
“ah ganun ba”
Nakatayo parin kaming dalawa, hindi ko alam ang sasabihin ko, pero ayoko ng tumakbo at magtago, gusto ko na syang kausapin ngayon “pwede ba tayong mag usap” sya an ang nagrequest niyan
Umupo kami sa sofa at hinihintay ko lang ang mga sasabihin niya “bakit mo sya tinago sa akin”
“dahil wala akong kwenta”
“alama ko na yun, bakit hindi ka man lang nagpaalam sa akin”
“hindi ko alam” pano ko ba sasabihin ang mga nakita ko, may karapatan pa bas yang malaman?
“alam mo naman sigurong masakit ang maiwanan, pero bakit mo ginawa”
“hindi ko
