Chapter seventy one
ANDY’S POV’S
“imposible yun, patay na si mama”
“tara puntahan natin”
Sinundan ko lang si Charee, sumunod din sa amin si Stanly, nag aalangan pa akong sumama dahil kinakabahan ako, pano na lang kung totoo nga na sya talaga ang mama ko
Ano naman ang sasabihin ko?
Ano na lang ang gagawin ko?
Tatanggapin ko ba?
Nakakalito naman!
Ngayon na lang ulit ako kinabahan ng ganito, yun bang nag aalangan ka dahil baka sa bandang huli ay masaktan ka lang, oo aaminin ko, gusto ko buhay ang magulang ko
Dahil bata palang talaga ako nawala na sila
Pero ngayon, heto at may nagsasabing sya daw ang tunay na mama ko, nakakalito diba? nasasabik ako na hindi, dahil baka sa huli, ako rin lang ang magsisi.
“Brenda?”
“oh nasaan na?”
“umalis na, kailangan niya ng umalis, ang tagal mo
