Chapter thirty one
ANDY’S POV’S
“sigurado ka manang?” tanong ko ulit
“ay, bahala ka na nga dyang bata ka” napakamot nang ulo si manang sa kakulitan ko, kanina ko pa sya tinatanong.
Hindi lang talaga ako makapaniwala, si Shon ang nagligtas sa akin, akala ko nga pakana nanaman niya yun eh, nakain nang chanak na yun? Kahit papano pala, may magandang topak din pala yung chanak na yun.
Naglakad na ako para makalabas na nang mansyon nila, at para makapasok na, kahit masakit tong buong katawan ko kailangan ko paring pumasok noh, nakakailang absent na kase ako sa mga ibang subject ko, kaya kailangan kong bumawi.
Paglabas ko “nasan yung bike ko?”
Inisip ko muna kung saan ko ba pinark yung bike ko, oo nga pala, natilapon ako doon kahapon kaya posibleng naiwan ko yun sa eskwelahan, naku naman
