Aimee Hao
Nakasakay ako sa kotse kung saan hindi ko alam kung saan ang pupuntahan. Nakatanaw ako sa labas ng bintana at blangko ang isipan.
‘Hanggang ngayon ay hindi ko lubos maisip na niloko ako ng sarili kong pamilya. Itinago nila ang totoo kong pagkatao. Sa mahabang panahon ay nanatili ako sa isang madilim at malalim na hukay upang itago ang totoong ako. Ngayon? Ano na ang posibleng mangyari sa akin? Ang mga taong itinuturing kong pamilya ay mawawala na sa akin.’
“Anak…”
“I’m sorry…”
Lumingon ako sa babaeng nagsalita.
‘Hindi ko siya kayang patawarin dahil sa kaniyang ginawa.’
“Hayaan mong itama ko ang aking pagkakamali, sa iyo! Anak, ginawa ko iyon para sa iyo.”
Tiningnan ko siya at tinatawanan lang dahil sa kaniyang mga pinagsasasabi. Hindi na ako nag-aksaya pa ng laway dahil
