NAPAPIKIT SI NAARAH nang ilapit ni Akilah ang mukha sa kan’ya ng dahan-dahan.
“A-AKI…” anas niya.
“Hmmm,” sagot ni Akilah nang tumigil ito. Tumingin ito sa labi niya kapagkuwan.
Hindi siya sumagot.
Hindi niya maintindihan ang sarili ng mga sandaling iyon, kapwa na sila nakatitig sa labi ng bawat isa.
Napasinghap siya nang ipaharap siya ni Akilah sa sarili nito. Nakaupo na siya sa unan na nakaharap na nga sa binata. Ang mga kamay nito ay nakapulupot na sa kan'ya. Magkapantay na rin ang mukha nila ng mga sandaling iyon. Tanging tungki ng ilong na lang ang humahadlang sa kanila para hindi magdikit ang mga labi nila.
Napalabi siya dahil nanunuyo na ang labi niya. Pakiramdam niya, nauubusan na rin siya ng tubig sa katawan.
Kita naman niya ang paglunok nito ng sunod-sunod.
Akmang aalis
