***** JELLA *****
“Narinig mo ba ako, Jella? Sabi ko mahal pa rin kita.”
Malinaw na narinig niya iyon. Hindi nga lang niya makuhang magsalita pa. Nanakit ang lalamunan niya sa pinipigilang iyak.
“Hintayin mo ako riyan kung mahal mo pa rin ako, Jella,” nagsusumamong sabi pa ni Ryver.
‘Niloloko ka lang na naman niyan. Huwag kang maniwala. Kung hindi ay luluha ka na naman dugo..’ kontra ng isip niya.
Isang malalim na buntong-hininga ang kanyang pinakawalaan. Tumapang ang kanyang mukha kasabay nang pagdiretso ng kanyang pagkakaupo at saka matabang na sinabi, “Ipadala mo ang susundo sa akin. Hihintayin ko. Kung hindi ay makikita mong lulutang-lutang ang katawan ko sa dagat dahil hindi mo ako mapipigilan ang pag-alis ko sa lugar na ito.”
“Come on, Jella...”
Bago pa marinig ang ibang sa
