Mag-aalas onse ng gabi nang makabalik kami sa bahay ni Irene.
"Pasensya na sa abala, Irene." Paghingi ko ng paumanhin nang buksan nito ang pinto at bumungad ang inaantok nitong anyo, halatang nagising lamang ito.
"Okay, lang. Kumusta ang party?" Tanong nito sa namumungay na mga mata
"Maayos naman pero bukas na natin pag-usapan. Matulog ka muna, kami na ang bahalang magsara," saad ko. Agad naman itong tumalikod at pumasok sa sariling kwarto, halatang inaantok pa nga ito.
Tinungo ko na ang kabilang kwarto habang si Dawson naman ay sa sala lang matutulog. Matapos magbihis ay napaisip ako, naalala ko ang mga nangyari kanina lalong-lalo na ang Leonardo Vernardice na 'yon. Mga ilang minuto rin akong nalulunod sa pag-isip hanggang sa makatulugan ko na lang ito.
Dahil sa sinag ng araw at kato
