-Shania's POV-
Sa park ako dinala ng aking mga paa. Naupo ako sa isang swing na bakante at medyo malayo sa mga batang naglalaro. Ayaw kong maistorbo, baka sa kanila ko pa maibaling ang inis na nararamdaman ko.
Bigla akong napatingin sa isang swing house. Awtomatikong tumulo ang mga luha ko nang makita ang isang sanggol. Hawak ito ng babae habang inaalo. Mariin akong pumikit. Nandito na naman ang inggit na nararamdaman ko. Naiinggit ako dahil hindi ko na iyon magagawa pa sa aking anak.
Napayuko ako at umiyak nang tahimik. Naalala ko na naman siya. Kahit siguro lumipas ang ilang taon, o kahit sa pagtanda ko, hinding-hindi ko siya makakalimutan. Malaki ang naging kulang sa pagkatao ko nang mawala ang dinadala ko. Kaya hindi ko malaman kung paano uusad. Kung paano akong kakawala sa napakas
