TAHIMIK ang buong paligid at halos lamunin na ng kadiliman ang nag-iisang poste ng ilaw na kaniyang tinatanaw sa tabi ng daan. Kanina pa niya pinagmamasdan ang kapaligiran mula sa salaming bintana ng kuwarto sa pangalawang palapag. Nakakikilabot ang paligid dahil iyon lamang ang nag-iisang bahay na makikita roon.
Hindi matahimik naman ang kaniyang isip. Alam niyang kailangan niyang makisama sa ngayon kay Andriano, pero wala na siyang tiwala sa sariling damdamin, lalo na sa katawan niya.
"Bakit kasi lagi kang nag-iinit kapag nakikita siya?" Mariin siyang pumikit at mahinang hinampas ang sarili.
Mula sa pagkakapikit, lumingon siya at binalingan ng tingin ang orasan na nakasabit sa itaas ng pinto. Alas-onse na ng gabi. Isang oras na lang, maghahatinggabi na.
Nakaramdam siya ng pagkauhaw
