NAPARAMI na naman ang kain ni Cassandra ng prutas na matatamis kaya siya nahilo. Nasermonan siya ni Tobi pagdating nito ng cafe at naabutan siyang kumakain pa ng hinog na mangga.
“Hindi ko mapigilan, naglalaway ako,” sabi niya.
“Ang tigas kasi ng ulo mo. Sabing sa bahay ka muna para hindi ka matukso sa mga pagkain dito sa cafe. Gusto mo talagang tumira sa ospital, ano?” palatak ni Tobi.
“Sorry na. Pero para akong malalagutan ng hininga kung hindi makakain ang gusto ko.”
“Okay. Ganito na lang, mag-stay ka sa bahay at mag-stock ng pagkaing gusto mo, pero babantayan ka ng nurse mo. Once napasobra ka ng kain, dadalhin ka ng nurse sa ospital.”
Kinabahan naman siya at napilitang sundin si Tobi. Ayaw niyang mag-stay sa ospital at makita ang masungit niyang OB. Simula nang maglihi siya, nagig
