_39_
Faith Serenity
4 months later…
I sighed as I stepped out of the plane. Napatanaw ako sa malawak na lupain at bigla kong natanaw si Joy na nagtatatalon habang tumitili.
“Dhanushka! Dhanushka!” he ran that’s why I smiled at him.
Apat na buwan na ang lumipas at ngayon nagbalik na ako dito sa Pilipinas. Kaya ko na. Kaya ko ng mabuhay na ako ang kumikilos at nagpapatakbo ng kumpanya na biglaang iniwan ni Daddy nang ma-stroke siya.
My eyes heated up but I stayed collected. I never took care of my father that long to be over filled by some silly emotions.
Silly?
No, I don’t think so. Hindi naman nakakatawa ang pinagdaanan ko at hanggang ngayon masakit pa rin tanggapin na nalinlang ako dahil masyado akong maagang nagtiwala. The worse part of what happened was when my
