Kabanata XXXI: Lost
|Lucas|
KUMUNOT ang noo ko dahil sa hindi ako makakita. The whole room so dark that I can't barely see a thing. I look to my left and right, nagbabakasakaling may makitang liwanag pero bigo ako.
Pero ilang saglit lang ang lumipas ay biglang may lumiwanag sa aking harapan. Ilang metro ang layo nito sa akin. Pero kumunot ang noo ko ng unti-unting may sumusulpot na babae doon. She's slowly walking towards me, kasabay ng pagsunod ng liwanag sa kanya.
Sa hugis pa lang ng katawan nito ay alam ko na kung sino ito.
"Maria.." my wife.
Naglakad ako palapit sa kanya upang salubungin ito. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong kinakabahan. Nanginginig ang kamay ko. I should be happy right? Dahil nandito siya sa harapan ko? Pero bakit salungat ata iyon ng nararamdaman ko
