Sa loob ng sasakyan ay hindi ako mapakali. Pinili ko na sumakay sa likod upang hindi ko ma-istorbo si Kuya Gio na nagda-drive. Alam ko na kasi na magiging ganito ako lalo pa at iniisip ko kung sa paanong paraan ko sisimulan ang pagpapaliwanag. Iyon ang umiikot sa isipan ko sa buong byahe at kahit pa noong paakyat na kami sa building.
Sa sobrang wala akong maisip na paraan sa ilang minutong nagdaan ay inis kong binalingan si Viro at tinignan ng masama.
“Hindi ka man lamang ba kinakabahan?” inis kong tanong.
Sandali lang niya akong tinignan at umiling.
“Stop overthinking, Riva. Kaya nga tayo nasa ganitong sitwasyon dahil ganiyan ka,” aniya na hindi koi kina-tuwa.
“So you are saying that I brought you nothing but stress?” I asked aggressively but instead of feeling in
