NAMANGHA si Ayah sa pinagdalhan sa kaniya ni Prix. Literal na masasabi niyang sulit ang nilakad nila ng binata papunta sa taniman ng gulay ng kinikilala nitong nanay at tatay sa baryo.
Nasa mataas na lugar kasi iyon na kitang-kita ang napakagandang tanawin sa bayan ng San Diego at kalapit pang ibang bayan.
“Ang ganda rito,” hindi niya napigilang ibulalas. Pagkakitang-pagkakita niya sa magandang view ay wala na siyang bukang-bibig kung ‘di ang salitang ‘Wow!’.
Dumiretso si Prix sa munting kubo na may papag na yari sa kawayan na maaaring upuan at higaan para pahingahan. Walang dingding ang naturang kubo. Apat na haligi lamang at bubong na pinagpatong-patong na mga buli.
Kahit sa may kubo ay tanaw na tanaw pa rin ang magandang view. Medyo patag sa parteng iyon at ang pinakataniman naman a
