***LEREN’s POV***
“Pimps…”
Dagling nagtaas ng mukha si Xalene na nakayupyop na nakatulog sa gilid ng hospital bed na aking kinahihigaan.
“Salamat naman at gising ka na, babs. Kumusta ang pakiramdam mo?” pupungas-pungas na wika nito. Mabilis siyang tumayo. Sinapo ang aking noo at sinuri ang kabuoan ko.
Isang nanghihinang ngiti ang iginawad ko sa kanya. “Ayos lang naman.”
“May masakit ba sa iyo?”
Umiling ako.
“Sure ka?”
“Oo. Anong nangyari? Bakit buhay pa ako?” Mabilis na ini-rewind ng isip ko ang nangyari. Mula sa pagdukot sa akin at muntik na akong makatay ng mga SICARIOS, tapos iniligtas ako ni Zrion, hanggang sa nabangga ang kinasasakyan namin ni Attorney Lapitan dahil nababaliw na siya. At buong akala ko katapusan ko na iyon. Salamat sa Diyos at hindi pala niya ako pinabayaan.
